Toen ik een Face Book account aanmaakte, ik weet eigenlijk niet meer waarom, dat zal wel door de film komen die over Face Book is gemaakt, merkte ik dat ik veel meer contact kreeg met mijn familie en meer te weten kwam zonder dat ze me daar persoonlijk over vertelden. Veel mensen uit mijn verleden zitten hierop en door al die aankondigingen wordt ik vanzelf bijgepraat. Ik ben niet nieuwsgierig hoor, maar wil het gewoon weten vanuit een gezonde belangstelling.
Ik ben altijd een soort van eenling geweest, en hoefde niet per se mensen om me heen te hebben. Deze kluizenaars mentaliteit zorgde ervoor dat ik me overal van isoleerde en mijn wereld een wereldje werd.
Toch bleef ik altijd nieuwsgierig naar de mensen die ik kende en die iets speciaals voor me betekenden. Een ervan was een jeugdliefde van 36 jr geleden, die ik al zolang niet meer gezien heb. Ik weet nog dat ik stapel op haar was en dat het plotseling voorbij was, uit verdriet heb ik negatieven en foto's weggedaan. Tja iedereen verwerkt zijn problemen anders , ik dus op deze manier.
Via via op face Book zag ik haar naam, ik had weleens gegoogeld en haar gevonden, foto's enzo maar de drempel is te groot om dan de stap te nemen om contact te zoeken. Met FB is dat anders, huppekee druk op de knop vriend toevoegen en vervolgens afwachten op je verzoek bevestigd wordt. Om een lang verhaal kort te maken we hebben een gesprek gehad van zo'n 8 uur, en als ik niet opeens erg moe werd dan hadden we er nog wel een uur aan kunnen breien. Nu hebben we regelmatig contact wat ik heel erg leuk vind, en ga ik haar na al die jaren ontmoeten op Woodstock aan de waal in Tiel.
Haar zwager (woonachtig in Tiel) gaat optreden, wat ook de reden is dat ze naar Tiel komt. Leuk, dus kunnen we dat gebruiken om elkaar te ontmoeten en wat bijpraten. Van mijn profielfoto weet ze hoe ik er nu uitzie, ik ben onherkenbaar veranderd volgens haar, maar zij is voor mij toch herkenbaar gebleven. Ik ben erg benieuwd want ook al zit er zo'n tijd tussen, het telefonisch contact tussen ons verliep leuk. Een mens kan in zijn leven op meerdere vlakken flink veranderen en zoals je iemand toen kende hoeft niet meer hetzelfde te zijn als je elkaar na 36 jr weer spreekt.
Ik ben ontzettend blij en hoop dat het doorgaat, want Woodstock is een beetje nostalgie, maar ik kom in de eerste plaats wel om haar te ontmoeten en dat gaat voor mij boven de nostalgie uit.....
Woodstock in de regen, dat zag ik voor me toen ik vanmorgen (zaterdag 25-06-2011) naar buiten keek. Lekker in de regen rondlopen als een paar verzopen katten soppend in het gras en lekker modderig nat en klam. Maar als je A zegt moet je ook B zeggen dus gewoon gaan!!! Ik had er niet veel zin meer in maar mijn jeugdvlam zei al een keer eerder door de telefoon dat ze een beetje regen niet erg vond en geen zin had om een paraplu mee te zeulen.
Goed als zij zo sterk is dan wil ik niet als een watje overkomen, door het af te zeggen vanwege de regen. Dus hoopte ik een beetje dat zij het af zou zeggen omdat ze al eerder aangaf dat ze niet zeker wist of ze het zou redden vanwege haar werk (ja ze werkt op zaterdag!!). Ik besloot af te wachten en ik was van plan om iets lekkers voor haar mee te nemen als ze niet af zou bellen, want ik weet dat ze van snoepen houdt. Ik heb vaker een wens of gedachte in mijn hart en het is daarom goed om niet al te ver vooruit te lopen.
En dat was nu ook het geval, ze belde mij op om te zeggen dat het niet doorging, ik vind het jammer dat ik haar niet zou spreken en in het echt kon zien maar ik was vooral opgelucht vanwege het slechte weer en toch ook wel omdat ik een beetje zenuwachtig ben voor zo'n ontmoeting na zoveel jaren. we spreken gewoon een andere keer af als het toevallig ons beiden goed uitkomt, in mijn gedachten is dat op een mooie dag ergens in de toekomst....... we hebben elkaars telefoonnummer dus we krijgen nog wel contact
Geen opmerkingen:
Een reactie posten